Toen T. en ik nog geen verkering hadden woonde hij al wel op kamers. En hij kookte altijd zelf. Nu komt hij uit een ouderwets groot gezin waar het vanzelfsprekend was dat de mannen/jongens niets hoefden te doen (en de vrouwen/meisjes des te meer) en koken had hij thuis nooit geleerd. Dus toen hij op kamers kwam leefde hij zo'n beetje op blikspul en snelklaarvlees. Slavinken, rookworst, rode kool uit de vriezer, witte bonen en absolute topper was toch wel ravioli uit blik met daarbij doperwten die vanzelfsprekend ook uit blik kwamen. Toen had hij nog geen coeliakie en hij vond het superlekker. Ik ben er zelf nooit fan van geweest. Goed, het was gemakkelijk maar ik vond het een nietszeggende zoetige hap. Inmiddels heeft T. al 27 jaar coeliakie en ravioli uit blik is voor hem streng verboden. Jaren geleden heb ik eens geprobeerd om het zelf te maken maar dat is me toen niet gelukt. Vorig jaar hebben we eens een portie van Les Recettes de Céliane gekocht. Dat was maar een klein bakje (300 gram) maar wel stevig aan de prijs. T. heeft het een keer gegeten toen ik niet thuis was en hij vond het wel lekker maar voor avondmaaltijd was het lang niet genoeg.
Vandaag heb ik weer eens geprobeerd om zelf ravioli te maken. Dit keer heb ik voor het deeg het pastarecept van de onvolprezen Jeandrine Kastelein gebruikt. Zij is bestuurslid en bakinstructrice van de NCV en heeft een eigen site vol met geweldige glutenvrije recepten. Zeker de moeite waard om eens een kijkje te nemen en eens wat recepten te proberen.
Terug naar de ravioli nu.
Eerst heb ik het deeg gemaakt volgens het recept van Jeandrine. Ik heb de dubbele hoeveelheid gebruikt. De eiwitten die ik overhield heb ik in een kommetje klaargezet om het deeg mee te bestrijken. Terwijl het deeg lag te rusten heb ik de vulling gemaakt van:
100 gram rundergehakt
100 gram rauwe ham
50 gram Parmezaanse kaas
6 zongedroogde tomaatjes
Snijd de ham, de kaas en de tomaatjes een beetje klein en maal het dan even in de keukenmachine of met de staafmixer totdat je een homogene massa krijgt.
Zet dit zolang in de koelkast.
Draai na de rusttijd mooie dunne lappen van het deeg in een pastamachine.
Bestrijk een lap met wat van het eiwit. Leg daarop telkens een paar centimeter van elkaar af een heel klein balletje van het gehaktmengsel. Ik kon twee rijen boven elkaar leggen. Pak nu een tweede lap deeg en leg die er voorzichtig bovenop. Druk met je je vingers voorzichtig de twee deeglappen tussen de gehaktballetjes op elkaar zodat alle lucht er tussenuit verdwijnt. Snijd vervolgens de randen mooi recht af en druk ze met de tanden van een vork licht aan. Ik heb in een grijs verleden per ongeluk een raviolirolmesje gekocht terwijl ik toen nog dacht dat het een pizzamesje was maar dat kwam nu dus goed uit want dat snijdt en drukt meteen de randen mooi aan. (Pizza's sneed het overigens voor geen meter.)
Ga zo door tot het deeg op is. Van de afsnijdsels kun je misschien nog een klein lapje draaien en ook dat nog vullen. Ik had overigens vulling over. Daar heb ik balletjes van gedraaid en die in wat olie gebakken. Dat is mooi voor T. voor op de boterham morgen.
De tomatensaus heb ik simpel gehouden. Het gaat uiteindelijk om de ravioli.
1 blikje tomatenblokjes
1 gesnipperde ui
1 teentje knoflook
wat verse basilicum, klein gesneden
peper uit de molen.
Fruit de ui en de knoflook in wat olijfolie tot de ui zacht is. Doe de inhoud van het blikje tomatenblokjes erbij en maal er wat peper over. Laat het even pruttelen en roer er dan de basilicum door. Draai het vuur uit.
De ravioli heb ik 5 minuten gekookt. Toen was het gehakt gaar en het deeg nog mooi al dente. Dat proef ik altijd gewoon even na een paar minuten.
Doe een paar eetlepels van het kookwater bij de tomatensaus en giet de rest af. Schep de ravioli bij de tomatensaus en roer het geheel voorzichtig om terwijl je het nog even doorwarmt.
Lekker met een salade maar voor T. heb ik er uit nostalgische overwegingen een blik erwten bij opengetrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten