woensdag 31 juli 2013

Zomerse minestrone





Ik heb al eerder een recept voor minestrone op mijn web-log gezet maar dat is een recept voor een winterse uitvoering. In de zomer gebruik ik wat andere soorten groente zodat de soep iets lichter wordt. Wij eten de soep meestal als het koud is buiten maar ik heb er nu al dagen zin in dus vandaag toch maar de knoop doorgehakt en een pan vol gemaakt.
Het is zo gedaan, het schoonmaken van de groente en het snijden is het meeste werk maar ik vind dat altijd wel ontspannend om te doen. En het resultaat is altijd heerlijk.
Voor de versie van vandaag heb ik het volgende gebruikt:

olijfolie
1 gesnipperde ui
2 stelen bleekselderij in kleine stukjes gesneden
2 in dunne plakjes gesneden wortels
2 niet zo'n grote aardappels in blokjes
1 in blokjes gesneden courgette
een paar handjes (diepvries)doperwten
een flinke handvol sperziebonen, in stukjes gebroken
1 pot of blik reuze witte bonen (niet zo zomers misschien maar T. wilde die er per se in...)
100 gram spinazie (diepvriesdeelblokjes zijn erg gemakkelijk)
2 uitgeperste teentjes knoflook
100 gram Speck in kleine stukjes
100 gram gv macaroni (vandaag gebruikte ik elleboogjes van Sam Mills)
3 in parten gesneden tomaten
2 gv groentebouillontabletten (ik gebruik meestal die van Knorr)
peper, salie en basilicum
vers geraspte kaas


Fruit de ui, bleekselderij, wortel, courgette, Speck en de aardappels in wat olijfolie.
Voeg 2 liter water toe met de doperwten, de sperziebonen, spinazie en de bouillontabletten. Voeg peper naar smaak toe.
Breng dit alles aan de kook en laat het 20 minuten zachtjes doorkoken. Meng de knoflook, de basilicum en de salie. Voeg dit mengsel aan de soep toe met de macaroni en de tomaten. Nu moet de soep nog ongeveer 10 minuten zachtjes pruttelen. Op het laatst heb ik de reuze witte bonen er nog aan toegevoegd. Die hoefden alleen maar warm te worden omdat ze uit een pot kwamen. De kaas strooi je op het bord (of kom) over de soep.


zondag 28 juli 2013

Mayonaise



Een receptje dat ik vaak maak maar dat ik nog niet eerder hier heb neergezet is het recept voor mayonaise. Mayonaise kennen we allemaal, het recept is dus ook niet van mij zelf maar is inmiddels gemeengoed geworden. Ik maak echt niet altijd zelf mayonaise, ik heb gewoon een pot in huis, maar als ik wat meer mayonaise nodig heb dan vind ik het wel de moeite waard om het zelf te maken. Je kunt mayonaise met een garde kloppen maar ik gebruik altijd de staafmixer omdat mijn armen dat gewoon niet volhouden.
Zorg dat de ingrediënten allemaal op kamertemperatuur zijn.

1 eidooier
1 theelepel mosterd
1 eetlepel witte wijnazijn
peper
minstens een halve liter zonnebloemolie

Doe alle ingrediënten, behalve de zonnebloemolie, in de hoge bekeer van de staafmixer en roer het goed door elkaar. Zet nu de staafmixer zachtjes aan en voeg langzaam de olie met kleine straaltjes toe terwijl je met de staafmixer blijft door mixen. Eén eidooier kan ongeveer een halve liter olie opnemen, het hangt een beetje van de grootte van het ei af.
Nou, dat is alles. Je maakt de mayonaise zo dik als je zelf wilt. Hoe langer je klopt hoe dikker de mayonaise wordt.
De zwarte puntjes die je op bovenstaande foto ziet zijn stukjes peper. Toen ik wat peper maalde bleek dat de molen wel erg los stond...



vrijdag 26 juli 2013

Product: Glutenvrije couscous van Peak´s Free From


Een paar weken geleden ben ik in de Jumbo Food Market in Breda geweest en daar ontdekte ik een nieuw glutenvrij merk: Peak´s Free From. (Klik hier om naar de site te gaan.) Een paar schappen vol met producten zoals we die al van andere merken kennen. Crackers, diverse bakmixen, kortom niet echt iets waar ik heel enthousiast over werd. Totdat ik een pak glutenvrije couscous ontdekte... dat vond ik wel leuk en ik heb meteen een pak gekocht.
Couscous, dat had T. wel heel lang niet gegeten. Ik heb wel eens couscousrecepten gemaakt met quinoa als vervanger maar eigenlijk leek het er niet op.
Deze glutenvrije couscous is gemaakt van mais. Ik heb bij het klaarmaken precies de aanwijzingen op de verpakking gevolgd: De eerste keer dat ik het klaarmaakte had ik op een gegeven moment het idee dat het nooit couscous zou gaan worden. Je moet 250 ml water met 1 eetlepel olijfolie aan de kook brengen en zodra het kookt strooi je er 250 gram van deze couscous al roerend in het water. Er vormt zich dan ogenblikkelijk één grote klont waarvan je het idee hebt dat het nooit meer goed zal komen. Stug door blijven roeren is het devies. Na 2 minuten moet er een klontje boter bij en vervolgens moet je de couscous gedurende 3 minuten op lage temperatuur los roeren. De eerste keer deed ik dat los roeren in de pan met een vork en het lukte wel maar niet echt goed. De pan was te smal om lekker te kunnen roeren.
Vandaag heb ik het nog een keer gemaakt en toen heb ik nadat ik de boter had toegevoegd de couscous in een wijde schaal gedaan en met een vork verder losgemaakt. Dat ging een stuk beter en de couscous was nog warm genoeg.
De smaak is iets anders dan gewone couscous natuurlijk. Je proeft dat deze couscous niet van tarwegries gemaakt wordt maar van maisgries. Maar het is wel lekker en de structuur is ook goed.
Goedkoop is het niet, maar dat zien we wel vaker bij glutenvrije producten. Ik heb € 2,69 voor een pak van 450 gram betaald. Op het pak staat dat voor 3-4 personen 250 gram nodig is. De vorige keer aten we met 3 personen en ik had dus 250 gram gekookt maar dat vond ik erg aan de krappe kant. Dit keer had ik voor T. en mij samen 200 gram gekookt en dat was beter. Ik houd dus in het vervolg gewoon 100 gram per persoon aan want we gaan het zeker vaker gebruiken. Er staat al een pak klaar in de kast.


dinsdag 23 juli 2013

Glutenvrije tuna melt broodjes



Het was erg warm vandaag. Zo warm dat ik eigenlijk liever niet de deur uit wilde om boodschappen te gaan doen. De vraag is dan natuurlijk wel wat we vandaag moesten gaan eten. Er lagen in de groentela nog 5 worteltjes, 3 bosuitjes en 2 tomaten. Niet echt veel natuurlijk. En bovendien, wat eten we daar dan bij? Weinig inspiratie en toch nog steeds geen zin om boodschappen te doen.
De voorraadkast opengedaan en daar heb ik altijd wat blikjes tonijn staan. Ineens wist ik het, tuna melt ging ik maken. Dat maak je door een lekkere tonijnsalade te maken, dat op brood te doen met een plak kaas erover en die kaas dan even in de oven laten smelten. Heerlijk, wel redelijk vet dus we zullen het niet te vaak eten, en snel klaar en dat is ook wel fijn als het zo warm is.
Dit keer heb ik focaccia´s van Schär gebruikt maar in principe kan alles, sneetjes brood of baguettes die doorgesneden zijn.
Wat heb je behalve brood nog meer nodig:

2 blikjes tonijn op water
2 eetlepels mayonaise
1 eetlepel kappertjes
3 bosuitjes
1 kleine rode ui
peterselie, fijngehakt
peper naar smaak
3 gedroogde tomaatjes

1 flinke tomaat
een paar plakken kaas (kies zelf wat je lekker vindt, ik had nu belegen kaas maar ook Cheddar is aan te raden)

Verwarm de oven voor op 200° C.
Laat de blikjes tonijn uitlekken, doe de tonijn in een kom en maak de stukken los met een vork. Snijd de gedroogde tomaatjes in kleine stukjes en de bosuitjes in smalle ringetjes. Pel de rode ui en snipper deze fijn. Doe de tomaatjes, bosui, rode ui, kappertjes en de mayonaise bij de tonijn en roer het goed door. Voeg de peterselie toe en peper naar smaak. Snijd de tomaat in plakken. Ik haal er het zaad uit omdat het anders wel erg nat wordt.
Bekleed een bakplaat met bakpapier en leg daar de focaccia´s op. Schep flink wat tonijnsalade op de focaccia´s en leg er een plak tomaat op. Bovenop komt een plak kaas, druk die even zacht aan.
Schuif de bakplaat in de oven en laat het een paar minuten staan totdat de kaas gesmolten is.
Serveer meteen, liefst met een salade erbij natuurlijk. Vandaag hadden we dat niet, hebben we ieder maar een extra broodje gegeten.





Foodblogswap: Tjendol





Het is weer eind van de maand en dat betekent ook weer een nieuwe foodblogswap. Deze keer kreeg ik de foodblog van Nick toebedeeld. Nick is nog niet zo lang bezig met zijn foodblog, ik geloof dat hij ergens in maart 2013 begonnen is en er staan nog niet zoveel recepten op zijn site.
Kiezen zou dus niet moeilijk moeten zijn maar dat viel tegen. Omdat ik er zelf niet uitkwam besloot ik om, net als vorige maand toen ik van de site van Levine iets mocht maken, de keus aan manlief over te laten onder het mom van inspraak. En net als vorige maand was hij weer een tijdje zoet met het bestuderen van de recepten. Dit keer koos hij alweer iets wat ik helemaal niet verwacht had. (Had ik hem nu maar niet verteld dat de bedoeling was dat ik iets ga klaarmaken dat buiten mijn comfortzone valt...)
Tjendol moest het worden. Of cendol als je dat liever hebt. Een Indonesisch drankje van kokosmelk, eventueel op (geschaafd) ijs, met groene glibbers erin en gezoet met siroop van goela djawa (oke, gula jawa).
Ik ben niet eens begonnen over de pindarotsjes en de chili hot dogs die ook op de blog van Nick staan. (Vanwege die comfortzone, niet vergeten...) Hij wil tjendol, hij krijgt tjendol. Het leek me erg leuk om te maken, al hou ik zelf niet zo van zoete drankjes. Maar het is hartstikke warm momenteel en dan gaat zo´n koel drankje er vast wel in.
Dus op naar de toko want er moesten wat dingen aangeschaft worden die ik niet in huis had.
Hunkweemeel bijvoorbeeld. Dat is meel van mungbonen. Dat zegt veel mensen nog weinig maar als ik vertel dat taugé gekiemd wordt uit mungbonen dan weten jullie allemaal wat ik bedoel. Pandanpasta en pandanblad moesten er ook komen want ook dat had ik niet in huis. Een tjendolzeef had ik ook niet, ik had bedacht om mijn schuimspaan of zo te gebruiken maar er lag een zeef voor € 3,50 en achteraf was ik heel blij dat ik die heb meegenomen. Ik vermoed dat het met de schuimspaan faliekant mislukt zou zijn.
Voor het recept verwijs ik jullie naar het originele recept van Nick. Dat heb ik precies gevolgd alleen heb ik slechts de helft van de ingrediënten gebruikt, 3 glazen leek me wel genoeg. En ik heb veel minder suikerstroop gemaakt. Voor 3 glazen heb ik in totaal 1 schijf goela djawa gebruikt.
Het maken zelf was zo gebeurd. Je hebt best wel wat kracht nodig om het deeg door de zeef te roeren en je moet een beetje vlot werken zodat het niet teveel in de zeef afkoelt. Het langste duurde het afkoelen van de suikersiroop.
Ook het roeren in de pan gaat op een gegeven moment best zwaar, tenminste voor mij met mijn kippenkracht wel.


Ik had ijsblokjes in het water gedaan. Tegen de tijd dat ik klaar was waren ze allemaal gesmolten.




Van de rest van het meel ga ik iets anders maken, kwee lapis of iets dergelijks. Dat komt dan vanzelf ook hier te staan.

Het resultaat was overigens erg lekker en zeker voor herhaling vatbaar. Ik had niet de indruk dat manlief het niet zoet genoeg vond. Hij heeft zojuist anderhalf glas naar binnen geslobberd...