Er lag al een paar weken een appel op de schaal. En naarmate die appel er langer lag hoe minder aantrekkelijk het werd om die appel op te eten. Op T. hoefde ik niet te rekenen want die eet nooit fruit. Maar weggooien dat mag niet. Dat is er vroeger ingestampt door mijn moeder die de hongerwinter had meegemaakt en de arme kindertjes uit China die wel zouden willen dat ze zo´n lekkere appel hadden.
Nu zag ik laatst een recept voorbijkomen van Rudolph van Veen bij 24kitchen. Amandel-appelcake met vanille crème fraîche is een glutenvrij recept en het leek me wel lekker. Leuk om eens te maken.
Gisteravond zat ik weer naar mijn appel te kijken en toen bedacht ik dat ik het recept van 24kitchen natuurlijk ook wel kon verkleinen. Verrassing voor T., punten voor mij!
Kleine aanpassing gedaan, 6 stuks gebakken, en ze vielen in de smaak.
Wat heb ik gebruikt:
1 appel (ha!)
125 gram blanke amandelen
100 gram poedersuiker (dat is incl. de eetlepel die bij de appel gaat)
citroensap (een flinke kneep uit zo´n plastic flesje)
3 eieren M (maar dat hadden er ook wel 2 mogen zijn, ik heb het beslag iets moeten verdikken met Schär Mehl)
kaneel
Verwarm de oven voor op 180°. Schil de appel, verwijder het klokhuis en snijd in blokjes.
Doe de stukjes appel in een steelpannetje of iets dergelijks en doe er een eetlepel poedersuiker bij en een kneep citroensap. Zet zachtjes op en laat het een minuut of 8 pruttelen. Haal het dan van het vuur af.
Maal de amandelen fijn. Ook de poedersuiker, de eieren en de appel kunnen er nu bij. Voeg kaneel naar smaak toe. Maal het geheel tot een glad beslag. Giet dit beslag in (licht) ingevette muffinvormen.
Zet de vormen in de oven en bak de cakejes in 25 minuten mooi lichtbruin en gaar.
Ik heb 6 cakejes kunnen maken met deze hoeveelheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten